ในต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2550 เมื่อฉันต้องเดินทางไปทำธุระ ให้กับครอบครัว ที่จังหวัดเชียงราย ซึ่งน้องชายและน้องสะใภ้ ขอไปเป็นเพื่อนด้วย เราเลยคิดกันว่า น่าจะเช่ารถตู ้แล้วแวะเที่ยวไปเรื่อยๆ ดูจะสนุกกว่า วิธีนั่งเครื่องบิน ไปเช้าเย็นกลับ วางแผนแบบนี้แล้ว ทำให้ฉันนึกได้ ว่าเพิ่งรู้จักกับ "อู" เพื่อนไทยใหญ่ ซึ่งแม้จะพบกันเพียงครั้งเดียว แต่ก็ชอบในน้ำใจของเขา จึงได้โทรศัพท์ติดต่อบอกความต้องการไปว่า เราอยากรู้จักความเป็นไทยใหญ่ บ้านไทยใหญ่ อาหารไทยใหญ่ อยากพักโฮมสเตย์ไทยใหญ่ว่างั้นเถอะ ด้วยความใจดีของ เพื่อนใหม่ไทยใหญ่ของแท้คนนั้น อูก็รับปากอย่างแข็งขันว่าเดี๋ยวจัดให้ จะพาไปกินอาหารไทยใหญ่ ที่บ้านแม่ของเขาเอง ซึ่งอูรับรองว่าอร่อยมาก
และแล้วการวางแผนตามหา ความเป็นไทยใหญ่ก็เกิดขึ้น หลังจากจัดการกับธุระตัวเอง ที่เชียงรายเสร็จ รถตู้ที่เช่าก็พาเราลัดเลาะภูเขาผ่านอำเภอท่าตอน มาอำเภอเชียงดาว เลี้ยวเข้าเวียงแหง ต่อขึ้นไปยังบ้านเปียงหลวงในยามค่ำมืด โดยอูเพื่อนไทยใหญ่ของแท้คนที่ว่า พร้อม "นวล" ภรรยากับลูกอีกสามคนมาดักรอสมทบกันอยู่แถวๆ เชียงดาว เราทั้งหมดไต่เขาไปเรื่อยๆ จนถึงเปียงหลวงประมาณสี่ทุ่มเห็นจะได้ พอไปถึงคุณแม่ของอู ที่เป็นเจ้าของบ้านได้เตรียมอาหารไว้รอท่าพวกเราแล้ว พวกเราก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว เพราะอาหารอร่อยอย่างธรรมชาติ แกงจืดผักที่หวานกรอบสัมผัสถึง ความสดและปราศจากสารเคมี ที่น่าแปลกมากคือทุกอย่างจะมีน้ำจิ้มแม้กระทั่งแกงจืด!
0 comments:
Post a Comment